Steeds meer en vaker kan ik genieten van poëzie. De cadans, de woordkeuze, de onderliggende boodschap die voor iedereen weer net anders is - dat maakt het zo mooi. Ik had nog niet eerder werk van Merel Morre gelezen, terwijl ik wel bijvoorbeeld al fan ben van Kopje onder van Anne-Marije Maris. Morre brengt een heel ander type poëzie voort, op een manier die ik moeilijk kan beschrijven.
Vers gevangen was mijn eerste kennismaking met haar werk. En dat smaakt naar meer!
P.S. onderaan dit artikel lees je hoe je kans kunt maken op een eigen exemplaar van Vers gevangen!
Vers gevangen
Dat zinnetje van zomaar een voorbijganger, het achtergebleven kledingstuk in de berm, de wankele beweging van een man op skeelers. Flarden van het leven van elke dag, flarden die tot de verbeelding spreken en die onherroepelijk onderdeel zijn van een verhaal.
Met haar ogen en oren open dicht Merel Morre de flarden weer heel in Vers gevangen. Een bundel gedichten die het kleine, alledaagse verbeelden en vertellen. Herkenning en vervreemding wisselen elkaar af - alsof je door een stad vol tafereeltjes loopt die stuk voor stuk een beroep doen op je verbeelding. Steeds vormt zich een nieuw beeld, een nieuw, klein verhaal. En soms ontdek je daarin iets groters.
als je uitzoomt
Woordkunstenaar. Woorden aan elkaar knutselen, een cadans vinden, een woordspeling. Dat zijn de dingen die in mij opkwamen tijdens het lezen van Vers gevangen. Ik heb de bundel op twee verschillende momenten gelezen, er de tijd voor genomen en het proberen op me te laten inwerken. Beide keren had ik een hele andere ervaring. Dat vind ik het mooie aan poëzie, het lijkt zich aan te passen aan het moment, aan hoe je op dat moment voor zaken openstaan (of juist niet).
De eerste keer was toen ik de bundel net had binnen gekregen. Ik was wat moe en ik zat in een emotionele periode, omdat een dierbare op sterven lag en kort daarna is overleden. De woorden bleven aan de oppervlak. Hoe anders was dat, een aantal weken later, toen ik het nogmaals las. Met een andere gemoedstoestand vielen de woordspelingen mij op. De manier waarop de zin fysiek op papier stopt, maar de cadans verder gaat en samenvloeit met de zin daarna. Ik vond veel meer betekenis achter de woorden, achter de ogenschijnlijke alledaagse taferelen. Metaforen en verwijzingen; het is maar net wat je als lezer eruit haalt. Zoals je misschien al merkt, ik was meer onder de indruk de tweede keer. Dat leert mij ook om zaken soms net wat vaker een extra kans te geven. En het leert me hoe je gemoedstoestand invloed heeft op hoe je de wereld om je heen ervaart.
Misschien lees je dit en denk je: 'wat een hoop gezwijmel zeg'. Wellicht is dat ook het geval. Is dat ook iets wat ik associeer met poëzie. Maar ik denk dat ik daarmee poëzie tekort doe. Ik ben er nog niet zo bedreven in, maar zo nu en dan kan ik het helemaal op me laten inwerken. Dus als jij dat ook kunt waarderen, dan zou ik zeker eens een bundel van Merel Morre oppakken. Ik ben zeker van plan om haar andere werken - Met mijn ogen dicht ik alles heel (2013), Een bundel geluk (2015), Dans op mijn tanden (2015) en Het bekende weg (2018) te gaan lezen. Want een beetje magie kunnen we allemaal wel gebruiken in deze lastige, moeilijke en rare tijd, toch?
Mijn lievelings?
- met zonder jas
- met love erop
- de vriendschap
- gereserveerd
- blokje om
- afstrepen (oei, zeer treffend)
- als je uitzoomt
- waar
★★★★☆
Auteur: Merel Morre
Prijs: 15,95
Uitgever: Uitgeverij Palmslag
Verschijningsdatum: november 2020
Aantal pagina's: 85
Ik wil Uitgeverij Palmslag bedanken voor dit recensie-exemplaar.
Wil jij je eigen exemplaar winnen? Dat kan, want ik mag een exemplaar verloten onder mijn lezers! Like de post op Instagram, volg mij en Uitgeverij Palmslag daar en laat een reactie onder diezelfde post achter waarin je aangeeft of en waarom poëzie jou inspireert. De winactie duurt tot 1 februari en je kunt alleen meedoen als je in Nederland of België woont. Ik kijk uit naar jullie reacties!
Reactie schrijven