Het tweede boek van Michael Grant in de Frontlines-serie, namelijk De lange weg. Ik heb onlangs, een paar dagen terug, de recensie geplaatst over het eerste boek. Ik ben gelijk doorgegaan met dit deel, dus ik zat nog helemaal in het verhaal. Na het eerste boek was ik eigenlijk ook te nieuwsgierig om het weg te leggen. Die recensie lees je hier.
Ook dit exemplaar heb ik als recensie-exemplaar gekregen van HarperCollins, waarvoor veel dank!
Dit heeft uiteraard niet mijn mening beïnvloed en deze recensie is dan ook in alle eerlijkheid geschreven.
Lees snel verder om erachter te komen wat ik van dit tweede deel vind!
In dit tweede boek volgen we opnieuw de avonturen van Rio, Frangie en Rainy (en diens vrienden en familie natuurlijk). Dit keer speelt het verhaal zich voornamelijk af op Sicilië en in Italië. Ook in dit boek worden de details niet weggelaten wat betreft het oorlogsgeweld, wat er bij mij voor zorgde dat ik echt midden in het verhaal zat. Michael Grant weet de details zo levensecht te beschrijven, dat het voor mij soms voelde alsof ik erbij was! Daarnaast bracht het boek (on)bewust levenslessen met zich mee. Voornamelijk omdat de meiden allerlei dingen meemaken en de schrijver hun gedachtegangen ook goed op papier heeft weten te zetten. Daardoor ging ik zelf ook over zaken nadenken en mijn normen en waarden nog eens onder de loep te nemen.
Wat dat betreft weet de schrijver je te pakken. Ik vind Michael Grant dan ook een sublieme schrijver, nu wil ik ook zijn Gone-serie gaan lezen!
Je merkt hoe de personages zijn gegroeid ten opzichte van het eerste boek, maar ook hoe ze groeien in dit boek. Van meisjes worden het echt vrouwen. Het blijft interessant om te lezen hoe de schrijver vrouwen heeft bedacht in de oorlog. Als ik het met inbeeld, zou ik een zelfde soort idee erbij hebben. Wat betreft het racisme, dit wordt niet onder stoelen en banken geschoven. Aan het einde van het boek geeft de schrijver aan dat hij het nog beschaafd heeft proberen te beschrijven, omdat hij niet wilde dat het boek verbannen zou worden uit bijvoorbeeld de bibliotheek. Maar helemaal ermee eens was hij het ook niet, want hij wilde wel ook laten zien dat het degelijk aan de orde was toen, maar ook in welke mate.
Tot op de dag van vandaag speelt dit een rol, maar ik denk dat het al wel een veel betere situatie is dan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als je leest dat Duitse krijgsgevangen die werden overgebracht naar de Verenigde Staten nog beter werden behandeld dan zwarte soldaten die naar hun vaderland terugkeerde, is dat niet niks.
Ik ben erg onder de indruk van de manier van schrijven, het opbouwen van de karakters, de verschillende persoonlijkheden die worden beschreven en de verschillende verhaallijnen (die echt verschillend zijn) maar toch kunnen samenkomen. Het enige minpunt aan dit boek vind ik het einde. Ik vond het iets te gemaakt. Ik begrijp heel goed waarom hiervoor is gekozen en ik vind het dan ook zeker verdiend, maar ik vind het een beetje te cliché. Daarom heb ik voor dit boek 4 sterren gegeven!
Rating: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Auteur: Michael Grant
Prijs: 15
Uitgever: HarperCollins
Verschijningsdatum: 10 april 2017
Aantal pagina's: 416