Literatuur · 24-04-2020

Vietnam | Dick van den Heuvel

Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen, ben ik best tevreden met KoboPlus. De combinatie van dit abonnement met de nieuwe Kobo e-reader is perfect!

Zo nu en dan word ik benaderd of ik een Kobo speciale uitgave wil recenseren en deze keer werd Vietnam onder mijn aandacht gebracht. Getriggerd door de synopsis wilde ik dit verhaal graag lezen. Ik deel in deze recensie met je of mijn verwachtingen zijn waargemaakt of juist niet.

Synopsis

Freek en Margot wonen in een huis aan zee waar ze met veel liefde kwetsbare kinderen opvangen. Op een dag is daar Lien. Ze heeft verhalen gehoord over de geschiedenis van haar grootvader en heeft het daar erg moeilijk mee. Ze weet weinig van hem behalve dat hij met zijn gezin begin jaren tachtig is gevlucht uit het onrustige Vietnam. Maar van haar familie heeft ze een dagboek gekregen dat vol staat met zijn aantekeningen. Met hulp van Freek, Margot en buurmeisje Sterre wordt langzaam maar zeker het Vietnamese schrift en daarmee het indrukwekkende verleden gereconstrueerd. Een ontdekkingstocht die ieder van hen confronteert met hun eigen angsten en onzekerheden.

Recensie

Dit verhaal was niet wat ik ervan had verwacht. Dit heeft meerdere redenen, waarbij de grootste tegenvaller is dat het verhaal erg fragmentarisch is opgeschreven. Als lezer verlies je daarmee de connectie met het verhaal en mis je de emotionele lading; die lading ergens wel aanwezig is, maar hij is niet te vatten.

Naar mijn idee had dit verhaal erg veel potentie, maar is het niet goed uit de verf gekomen. Ik had verwacht dat de nadruk meer zou liggen op het verhaal van de opa van Lien (Minh Vu) en daarmee Lien haar roots. Maar in plaats daarvan gaat de helft van het boek over Freek; zijn angsten en 'problemen' uit het verleden.

De subtiele overgangen missen in het verhaal. Om een voorbeeld te geven: stante pede wordt besloten om naar Vietnam te gaan en het buurmeisje Sterre (van 14) mee te nemen (zonder haar ouders). Het voelt allemaal te vluchtig aan, en dat vind ik ontzettend jammer. Deze abrupte overgangen komen net iets te vaak voor.

Daar waar de dagboekstukken naar voren komen, zijn dit erg indrukwekkende gedeeltes van het boek. De essentie van dit verhaal mag niet ondergesneeuwd worden en het is belangrijk dat dit verhaal verteld wordt. Het was mijn inziens mooier geweest als hier de (meeste) nadruk op had gelegen. Aan de andere kant laat dit verhaal wel zien dat iedereen - op wat voor manier en om welke reden dan ook - angsten onder ogen moet komen. En dat er vrijheid ligt in het overwinnen van deze angsten. Dit is natuurlijk een prachtige boodschap!