YA · 21. oktober 2018

Een verre plek vlakbij | Hayley Long

Een verre plek vlakbij, het nieuwe boek van Hayley Long, kwam 4 september uit bij HarperCollins. Waarbij de kaft je al verliefd maakt op het boek, is het nog de vraag of het verhaal ditzelfde effect zal hebben. Bij het lezen van de omslag weet je al dat dit geen standaard YA gaat zijn; een niet alledaagse gebeurtenis is de rode draad van dit verhaal (nogal een understatement van mijn kant). Doordat ik her en der al wat goede verhalen over dit boek had gehoord, werd ik zelf extra nieuwsgierig en kon ik het boek niet langer in de kast laten liggen. Lees snel verder!

1e indruk

Ik las dit boek in 1 ruk uit, ik kon hem letterlijk niet neer leggen. De pijn, het verdriet, de onmacht, de hulpeloosheid, het gemis. Het kwam allemaal vrij snel naar voren in dit bijzonder geschreven boek. De manier van schrijven en de lay-out van het verhaal zorgen voor een extra dimensie voor de lezer.

De onverwachte wending, waarover wordt gesproken in de tekst op de omslag, is er. Ineens. Ik schrok ervan, ik schrok letterlijk tijdens het lezen. Zoiets maak ik niet vaak mee, met een film heb je dat al veel sneller bijvoorbeeld. Ondanks dat ik tijdens het lezen bepaalde situaties wel wat apart vond, waar ik mijn vraagtekens bij had, deze wending had ik echt niet zien aankomen.

Ik heb letterlijk tranen met tuiten gehuild. Dit verhaal weet de gevoelige snaar te raken en de schrijfster kan verdriet na het verliezen van geliefden zeer overtuigend en eerlijk neerzetten. Ik, als iemand die hiermee zelf ervaring heeft, moet de schrijfster complimenteren met dit boek. Zulke emoties teweegbrengen bij je lezer is geen gemakkelijke opgave. Het verhaal heeft mij diep, heel diep geraakt en ik zal het nog voor langere tijd met me meedragen.

Synopsis

De broers Dylan en Griff raken samen met hun ouders betrokken bij een vreselijk auto-ongeluk. Van de ene op de andere dag zijn de jongens wees, en staan ze er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en ze naar Wales verhuizen. Ondanks het grote verdriet lijkt hun leven in een wat rustiger vaarwater te komen, maar Dylan maakt zich zorgen om zijn broertje. Griff lijkt niet om te kunnen gaan met het verlies; hij praat niet en trekt zich steeds verder terug. Maar ook Dylan heeft moeite de moed erin te houden en vlucht in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. En moed heeft hij nog meer nodig dan Griff, want er is iets heel belangrijks waarmee hij in het reine moet zien te komen voor hij verder kan. Een hartverscheurend mooi verhaal over verdriet, hoop en broederliefde met een onverwachte wending.

Recensie

Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Dylan. Je volgt de broers samen in de periode nadat ze hun ouders hebben verloren. Het is zo ontzettend realistisch beschreven en je hebt echt het gevoel dat je in het lichaam van de 15-jarige Dylan zit, met alle problemen waar pubers mee strugglen. Ik kon me als lezer me goed identificeren met de hoofdpersoon.

Dit boek leert je over familie, vriendschappen, verdriet, rouwen, verder te leven na verlies (hoe moeilijk dit is!) en liefde tussen broers.

"Muziek is niet zomaar muziek, het is ook magie. Muziek kan emoties tevoorschijn toveren waarvan je niet eens wist dat ze bestonden en gevoelens tot leven wekken waarvan je dacht dat ze helemaal afgestorven waren. "

"Ik denk dat dat echt rouwen is; het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van wie je houdt. Van de mensen van wie je houdt. "

Daarnaast heeft het stukje over eenzaamheid onder ouderen, wat in dit boek ook naar voren komt, mij aan het denken gezet. Je wilt je opa's en oma's, als je dit nog hebt, zo veel mogelijk zien. Maar het blijft lastig om tijd vrij te maken in het drukke bestaan van werk, studie/school, hobby's en andere verplichtingen. Soms woont je familie erg ver weg, waardoor het lastig is om even een kopje koffie te doen. Door oudere mensen in de omgeving op te zoeken die eenzaam zijn, kun je toch een beetje je steentje bijdragen. Mede hierom ben ik zeker aan het overwegen om dit in mijn eigen omgeving te gaan doen, al is het maar 1 keer per week een kopje koffie. Voor deze mensen kan het de wereld betekenen.

Wat toch een zwaar beladen onderwerp is, wordt met dit boek aan het jongere publiek wat meer toegankelijk gemaakt. Dit boek maakt dat het minder een ver-van-je-bed-show is.

Ik kan niet anders dan dit boek aan een ieder aanraden, jong én oud. In wat voor levensfase je je ook bevindt, ik denk dat iedereen iets kan leren van dit boek, voor de een kan dit iets anders zijn dan voor de ander. Ik heb er meerdere dingen van geleerd en het heeft me met beide benen op de grond gezet. Wat is écht belangrijk in dit leven?